Номер 133, страница 133, часть 1 - гдз по Літаратурнаму чытанню 4 класс учебник Жуковіч, Праскаловіч

фабрыкі. А пачалося ўсё з таго, што віленскі ваявода князь Радзівіл заснаваў у горадзе над Случчу персіярню. Для сваёй фабрыкі ён прывёз у Слуцк персаў і турак. Але іх было мала. І да ткацтва паясоў пачалі далучаць мясцовых умельцаў, якіх на Случчыне было шмат, бо гэта рамяство са старажытных часоў шанавалася ў народзе, лічылася за сапраўднае мастацтва. Ткачоў часцей за ўсё набіралі з прыгонных, пад прымусам, надоўга разлучаючы з сям’ёй, з роднымі мясцінамі. Беларускія майстры ўнеслі ў малюнак паясоў узоры, што былі найбольш блізкія і родныя іх сэрцу, цешылі вока, зачароўвалі сваёй сціплаЙ, але непаўторнай красой...

Ткаліся слуцкія паясы даўжынёю ад двух да чатырох з паловаю метраў, з шаўковых, залатых і сярэбраных нітак, прывезеных з-за мяжы. На рагу пояса, з абодвух бакоў, ткалася метка на стараславянскай і лацінскай мовах: «Слуцк», «У горадзе Слуцку», «Зроблена ў Слуцку».

Слуцкая фабрыка працавала да 1844 года. Пасля таго як у Беларусі забаранілі насіць кафтаны, неабходнасць у слуцкіх паясах адпала і вытворчасць іх спынілася.

Слуцкія паясы даўно сталі скарбам беларускага народнага мастацтва. Магчыма, вам давядзецца пабываць на экскурсіі ў Нацыянальным музеі гісторыі і культуры Беларусі. І там вас чакае цуд — сустрэча са слуцкімі паясамі.