Номер 166, страница 110 - гдз по белорусскому языку 8 класс учебник Бадзевіч, Саматыя

166. Прачытайце тэкст, вызначце яго стыль. Растлумачце, чаму вы так лічыце. Спішыце, раскрываючы дужкі, вызначце склон назоўнікаў-дапаўненняў. Укажыце прамыя і ўскосныя дапаўненні.

Гэту санату Бетховена Валя ведала (на)памяць і магла яе іграць у любы час і без нот. І слухаць магла бязконца. Павольныя, ціхія гукі адажы(о/а) адразу ж прыносілі нейкі супакой і ціхамірнасць^С. І яна злівалася з музыкаю^М, нібы растваралася ў ёй. І яны ўжо зараз існавалі разам, як нейкая адзіная шчаслівая суладнасць^М, дзе (ні)што (не)замінае адно аднаму жыць і дыхаць. Валі нават здавалася, што музыка (як)раз і ёсць яна сама, толькі выяўленая ў нейкім іншым, (не)вядомым ёй да гэтага стане. Гэта ціхамірнасць адразу ж выклікала даўні і светлы ўспамін пра жоўтую восень, цёплыя сонечныя дні пасля ўрокаў... І яшчэ Валю здзівіла, што музыка так можа хваляваць і (не)пакоіць, прымушаць адгукацца на яе ўсёй душою (Паводле Я. Сіпакова).

• Назавіце словы, у якіх адбываецца прыпадабненне свісцячых гукаў [з] і [с] да мяккіх зычных.

@ Знайдзіце ў інтэрнэце названы музычны твор і праслухайце яго. Запішыце свае ўражанні ад знаёмства з творам.

Тэкст належыць да мастацкага стылю. Гэты стыль выкарыстоўваецца ў творах мастацкай літаратуры і мае на мэце эмацыянальнае ўздзеянне на чытача праз стварэнне мастацкіх вобразаў. У тэксце выкарыстаны такія вобразна-выяўленчыя сродкі, як эпітэты (павольныя, ціхія гукі; адзіная шчаслівая суладнасць; даўнія і светлыя ўспаміны), параўнанні (як нейкая адзіная шчаслівая суладнасць), метафары (яна злівалася з музыкаю, нібы растваралася ў ёй).

Гэту санату Бетховена Валя ведала напамяць і магла яе іграць у любы час і без нот. І слухаць магла бясконца. Павольныя, ціхія гукі адажыа адразу ж прыносілі нейкі супакой і ціхамірнасць. І яна злівалася з музыкаю, нібы растваралася ў ёй. І яны ўжо зараз існавалі разам, як нейкая адзіная шчаслівая суладнасць, дзе нішто не замінае адно аднаму жыць і дыхаць. Валі нават здавалася, што музыка якраз і ёсць яна сама, толькі выяўленая ў нейкім іншым, невядомым ёй да гэтага стане. Гэта ціхамірнасць адразу ж выклікала даўнія і светлыя ўспаміны пра жоўтую восень, цёплыя сонечныя дні пасля ўрокаў... І яшчэ Валю здзівіла, што музыка так можа хваляваць і непакоіць, прымушаць адгукацца на яе ўсёй душою.

• Словы, у якіх адбываецца прыпадабненне свісцячых гукаў [з] і [с] да мяккіх зычных: злівалася, здзівіла.

@ У тэксце апісваецца Саната для фартэпіяна № 14 до-дыез мінор, ор. 27, № 2 («Месячная») Людвіга ван Бетховена, а менавіта яе першая частка Adagio sostenuto. Музыка гэтай часткі сапраўды меладычная, спакойная і летуценная. Яна выклікае пачуццё светлага суму, успаміны пра нешта дарагое і далёкае. Мелодыя плаўная, яна нібы ахутвае, ствараючы атмасферу глыбокай задуменнасці і ціхамірнасці, як і адчувала гераіня тэксту.