Номер 79, страница 79, часть 2 - гдз по Літаратурнаму чытанню 4 класс учебник Жуковіч, Праскаловіч

...Доўга цягнулася зіма з завеямі і снегам. Але вось і вясна нарэшце прыйшла. Зазвінеў у высокім небе жаўрук, заспявалі свае песні берасцянкі, падала голас чорная жаўна.

— Хутка Журка паляціць ад нас, — сказаў аднойчы бацька Толіку. — Бачыш, як неспакойна ён па двары пахаджае.

І праўда. Журка трывожна мераў двор і ўсё прыслухоўваўся да птушыных галасоў, што даносіліся з вышыні.

III

Аднойчы, калі высока ў блакітным небе плыў шнурочак жураўлёў і адтуль даносіліся іхнія галасы — быццам нехта трубіў у срэбраных трубах, — Журка падскочыў раз, другі, узмахнуў крыламі. Ён падымаўся ўсё вышэй і вышэй — даганяў тых жураўлёў, што вярнуліся з заморскіх краін да сябе дадому.

— Бывай, Журка, — памахаў яму рукой Толік.

Пафантазіруйце. Як складзецца далейшы лёс птушкі? Ці прыме чарада Журку да сябе? Ці адбудзецца яшчэ адна сустрэча Толіка і птушкі?

1. Як аднесліся да пакалечанага жураўля бацька і Толік? Пацвердзіце свой адказ словамі з апавядання.

2. Чаму птушка спачатку «злосна шыпела, раскрывала дзюбу — спрабавала дзейбануць хлопчыка»?

3. Што пазней паспрыяла сяброўству Журкі з гаспадарамі? Дакажыце радкамі з апавядання.

1. Бацька і Толік аднесліся да пакалечанага жураўля з клопатам, дабрынёй і спагадай. Яны выратавалі птушку, вылечылі яе і прытулілі ў сябе. Гэта пацвярджаюць словы з апавядання: «...асцярожна ўзяў птушку і панёс дадому», «Бацька перавязаў яму крыло», «Толік вельмі палюбіў Журку...».

2. Птушка спачатку паводзіла сябе агрэсіўна, таму што яна была дзікай, напалоханай і адчувала боль ад раны. Яна не давярала людзям і абаранялася, бо ўспрымала іх як пагрозу.

3. Сяброўству Журкі з гаспадарамі паспрыялі пастаянны догляд, дабрыня і цярпенне з боку людзей. Птушка зразумела, што ёй не жадаюць зла, і паступова пачала давяраць сваім выратавальнікам. Доказ з тэксту: «Толік кожны дзень насіў яму есці. Спачатку Журка баяўся хлопчыка, а потым прывык да яго і пачаў браць рыбу з рук».