Номер 6, страница 60 - гдз по белорусской литературе 9 класс учебник Праскаловіч, Рагойша

6. Пазнаёмцеся з легендамі пра возера Свіцязь. Паспрабуйце прыдумаць казку або незвычайную гісторыю пра з’яўленне, паходжанне ракі, возера ці крынічкі ў вашай мясцовасці.

6. Даўным-даўно, у маленькай вёсачцы на ўскрайку старога лесу, жыла дзяўчына незвычайнай прыгажосці па імені Паўлінка. Яе вочы былі сінія, як васількі ў жыце, а валасы — залатыя, як сонечныя промні. Паўлінка кахала простага, але мужнага хлопца Яся, які быў знакамітым ганчаром.

Аднойчы на іх край напалі варожыя войскі. Усе мужчыны, у тым ліку і Ясь, пайшлі абараняць родную зямлю. Паўлінка праводзіла каханага да самай ускраіны лесу і паабяцала чакаць яго.

Міналі дні, тыдні, месяцы. Ад Яся не было ніякіх вестак. Кожны вечар Паўлінка прыходзіла на тое самае месца, дзе яны развіталіся, сядала пад старым дубам і горка плакала. Яе слёзы капалі на зямлю, і яна прасіла ў неба, каб Ясь вярнуўся жывым.

Слёзы яе былі такімі чыстымі і шчырымі, што ў адну з начэй на тым месцы, куды яны падалі, з-пад зямлі пачала біць крынічка. Вада ў ёй была халодная і празрыстая, як самыя слёзы Паўлінкі. Людзі заўважылі, што вада з гэтай крынічкі мае гаючую моц: яна суцяшала ў смутку і давала надзею.

Крынічку так і назвалі — «Дзявочыя слёзы». А легенда заканчваецца тым, што аднойчы, напіўшыся вады з крынічкі, Паўлінка ўбачыла на дарозе знаёмую постаць. Гэта быў Ясь, які вярнуўся з перамогай. З таго часу крынічка стала сімвалам непарушнай вернасці і сапраўднага кахання.