Номер 1, страница 169 - гдз по белорусской литературе 9 класс учебник Праскаловіч, Рагойша

2 У якіх творах беларускай (і рускай) літаратуры цэнтральнымі вобразамі з'яўляюцца вобразы дарогі (шляху, сцежкі)? Растлумачце іх ідэйна-сэн-савае прызначэнне.

2.Вобраз дарогі (шляху, сцежкі) — адзін з ключавых у беларускай і рускай літаратуры. Ён мае глыбокае ідэйна-сэнсавае значэнне і можа сімвалізаваць жыццёвы шлях чалавека, гістарычны шлях народа, маральны выбар, пошук ісціны ці свайго месца ў свеце.

У беларускай літаратуры:

1. Якуб Колас, паэма «Новая зямля». Вобраз дарогі тут — гэта шлях сям'і ў пошуках уласнай зямлі і шчасця. Гэта сімвал няспыннага руху, працы, надзей і расчараванняў, жыццёвы шлях беларускага сялянства.

2. Янка Купала, верш «А хто там ідзе?». Тут шлях — гэта калектыўнае шэсце «агромністай чарадою» цэлага народа, які абудзіўся і ідзе да новага жыцця. Гэта сімвал гістарычнага шляху нацыі да самасвядомасці і лепшай будучыні.

3. Васіль Быкаў, аповесць «Сотнікаў». Дарога ў творы — гэта шлях насустрач смерці, апошні шлях герояў. Але адначасова гэта і шлях маральнага выпрабавання, дзе кожны робіць свой канчатковы выбар паміж здрадай і годнасцю.

У рускай літаратуры:

1. М. В. Гогаль, паэма «Мёртвыя душы». Вобраз дарогі з'яўляецца цэнтральным. Брычка Чычыкава, якая імчыць па прасторах Расіі, сімвалізуе шлях усёй краіны — невядомы, поўны супярэчнасцей, але накіраваны ў будучыню. Птушка-тройка ў фінале — сімвал нястрымнага руху Расіі.

2. А. С. Пушкін, раман у вершах «Яўген Анегін». Падарожжа Анегіна па Расіі — гэта не проста перамяшчэнне ў прасторы, а яго духоўны шлях, спроба знайсці сябе, пераадолець нуду і знайсці сэнс жыцця.

3. М. Ю. Лермантаў, раман «Герой нашага часу». Дарога для Пячорына — гэта сімвал яго вечных блуканняў, адсутнасці мэты і прытулку. Ён увесь час у дарозе, але нідзе не знаходзіць спакою, што падкрэслівае трагізм яго лёсу як «лішняга чалавека».