Номер 2, страница 152 - гдз по белорусской литературе 11 класс учебник Мельнікава, Ішчанка

2. Паразважайце, што агульнага ў ідэйным змесце і пафасе вершаў Р. Барадуліна «Яна адна, зямля вякоў...» і Янкі Купалы «Спадчына». Падмацуйце свой адказ радкамі з вершаў.

2. Вершы Рыгора Барадуліна «Яна адна, зямля вякоў…» і Янкі Купалы «Спадчына» аб'яднаны агульнай тэмай любові да Радзімы, павагі да яе гісторыі і спадчыны. Абодва творы прасякнуты глыбокім патрыятычным пачуццём і ўспрыманнем роднай зямлі як найвялікшай каштоўнасці.

Агульнае ў ідэйным змесце вершаў заключаецца ў сцвярджэнні непарыўнай сувязі чалавека са сваёй зямлёй, сваімі продкамі. У вершы «Спадчына» Янка Купала піша пра тое, што любоў да бацькаўшчыны перадаецца з пакалення ў пакаленне: «Ад прадзедаў спакон вякоў / Мне засталася спадчына…». Гэтая думка пераклікаецца з радкамі Р. Барадуліна, дзе родная зямля асэнсоўваецца як вечная, адзіная і святая каштоўнасць: «Яна адна, зямля вякоў, / Дзе ўзышлі мы і ўзыдзем зноў». Абодва паэты падкрэсліваюць, што Радзіма – гэта не толькі тэрыторыя, але і духоўная аснова жыцця народа.

Пафас абодвух твораў – урачыста-ўзнёслы, але адначасова глыбока асабісты і лірычны. У Янкі Купалы гэта выяўляецца ў шчырым прызнанні: «Завецца ж спадчына мая / Ўсяго старонкай роднаю». Паэт з замілаваннем і пяшчотай гаворыць пра краявіды, песні, легенды роднай зямлі. Падобны пафас мы бачым і ў Р. Барадуліна, які стварае велічны і адначасова кранальны вобраз Беларусі. Яго радкі гучаць як малітва-прысяга: «Святло яе – у нас, у нашых словах, / I цень яе – пад нашымі плячамі». Любоў да Радзімы ў абодвух выпадках – гэта пачуццё святое, непадзельнае і вечнае.

Такім чынам, вершы Р. Барадуліна і Янкі Купалы, нягледзячы на розны час напісання, маюць агульны ідэйны стрыжань і пафас, услаўляючы Радзіму як вечную духоўную каштоўнасць і крыніцу жыцця.