Номер 101, страница 101, часть 2 - гдз по Літаратурнаму чытанню 4 класс учебник Жуковіч, Праскаловіч

— Пачуў, — засмяяўся бацька, падхапіў яго на рукі і падкінуў угору. Раз, другі, трэці. Высока-высока!

Смяецца Янка. І ў Міколкі вочы загарэліся. Ніхто і ніколі яго так высока не падкідваў. У мамы рукі заўсёды работай заняты. А таткі ў яго няма. Татка з вайны не прыйшоў.

Смех і гоман напоўнілі хату. І ніхто не пачуў, не заўважыў, як Міколка шмыгнуў за дзверы. Ён хуценька перабег дарогу і зайшоў у сваю хату. Цьмяна гарэла газнічка. Маці была дома. І гэта чамусьці засмуціла Міколку. Ён падышоў да кошыка, які стаяў у кутку. Бульба там яшчэ была. Але ён усё ж па-гаспадарску заўважыў:

— Бульбы малава та. Мо ў стопку схадзіла б.

— Хопіць, сынок, — сказала маці. — Колькі нам на дваіх той бульбы трэба? Ды і цёмна ўжо ў стопцы...

— Ой, не хопіць, — не сунімаўся Міколка. — А каб не цёмна было, лучынку запалі і пакладзі ў кошык. Вось яе вецер і не задзьме.

«Нешта ж прыйшло яму ў галаву», — падумала маці. І, узяўшы кошык, выйшла з хаты. Выйшла і затаілася за дзвярыма.

А Міколка падкаціў да печы калодачку, стаў на яе і дрыготкім ад хвалявання голасам закрычаў:

— Татка! А татка! Дадому пара!

Памаўчаў, падумаў і з дакорам дадаў:

— Вайна скончылася, а ты не ідзеш.

Зноў памаўчаў, паслухаў і закрычаў з усяе сілы:

— Ермакоў, Уладзімір! Татка!