Номер 256, страница 130, частка 2 - гдз по белорусскому языку 5 класс учебник частка 1 Валочка, Зелянко

256. Прыдумайце гумарыстычнае апавяданне пра незвычайны выпадак, каб асноўнай думкай стала прыказка «Мякка сцеле, ды мулка спаць». У канцы зрабіце павучальны вывад.

Дзядзька Пятро, вядомы на ўсю вёску аматар прагрэсу, прапанаваў свайму пляменніку Антосю папільнаваць тыдзень яго «разумную» хату. Маўляў, усё аўтаматызавана: і святло па пляску ўключаецца, і робат-пыласос сам прыбірае, і нават куры ў хляве кормяцца па раскладзе. «Будзеш жыць, як у санаторыі!» — падбадзёрваў дзядзька. Антось, які марыў адпачыць ад гарадской мітусні, з радасцю пагадзіўся. Яшчэ б, такі шанц!

Першы вечар прайшоў цудоўна. Антось пляскаў у далоні, і святло паслухмяна запальвалася і гасла. Ён з захапленнем назіраў, як робат-пыласос «Жужык» старанна збірае пыл. Але першая ж ноч паказала, што не ўсё так проста. Апоўначы «разумная» сістэма вырашыла, што ў хаце занадта суха, і ўключыла ўвільгатняльнік паветра на поўную магутнасць. Антось прачнуўся ў тумане, нібы вожык з мульціка, і ледзь знайшоў выключальнік.

На раніцу яго чакаў новы сюрпрыз. Аўтаматычная кармушка ў курніку не спрацавала, і галодныя куры паднялі такі гвалт, што пачула палова вёскі. Прыйшлося Антосю ўручную насыпаць ім зерне. А робат «Жужык» пачаў праяўляць характар: ён аб'явіў вайну тапкам Антося і ўвесь час спрабаваў зацягнуць іх пад ложак. Спроба ўключыць музыку скончылася тым, што з дынамікаў на ўсю моц загучаў запіс лекцыі пра развядзенне шыншыл.

Калі праз тыдзень вярнуўся дзядзька Пятро, ён застаў пляменніка стомленым, але задаволеным. Усе сістэмы працавалі ідэальна. «Ну што, спадабалася?» — спытаў дзядзька. «Вельмі, — адказаў Антось. — Я нават вашу кармушку паправіў і робата перапраграмаваў». Ён не стаў расказваць, што тры ночы не спаў, вывучаючы інструкцыі.

Павучальны вывад: Часта тое, што здаецца простым і прывабным на першы погляд, патрабуе насамрэч вялікіх намаганняў і цярпення. Нездарма мудрыя людзі кажуць: «Мякка сцеле, ды мулка спаць». За знешняй лёгкасцю могуць хавацца нечаканыя цяжкасці, да якіх трэба быць гатовым.